TZKNC N-K/XVII Konserwacja metalu
1. Wstęp
1.1. Ustalenie kompleksowych nakładów czasowych za wszystkie prace wykonywane przy konserwacji danego obiektu - dokonuje się poprzez zsumowanie norm czasowych wyliczonych z poszczególnych tablic odpowiadających warunkom i technologii wykonania - zgodnie ze stanem faktycznym.
2. Warunki techniczne
2.1. Prace wchodzące w zakres działalności pracowni konserwacji metalu powinny być wykonywane zgodnie z obowiązującymi w PP PKZ wewnętrznymi zarządzeniami i instrukcjami oraz zgodnie z najlepszymi i wypróbowanymi metodami z dziedziny wiedzy konserwatorskiej.
2.2. Pod pojęciem "zabieg konserwatorski" należy rozumieć wykonanie jednej lub kilku odpowiednich operacji ściśle sprecyzowanych i określających odpowiednią technologię uwzględniającą wykonanie założonego zadania.
2.3. Pod pojęciem "obiekt" należy rozumieć kompletne dzieło bez względu na rodzaj materiału, zakresu wykonywanych zabiegów oraz wielkość powierzchni.
2.4. Normy czasowe podane w niniejszym katalogu nie obejmują nakładów na wykonanie:
- rusztowań,
- zabezpieczenia obiektów do transportu,
- transportu,
- montażu usprzętowiania do transportu pionowego,
- robót pomocniczych /np. doprowadzenie instalacji oświetleniowej/
- prac fotograficznych.
2.5. Kwalifikowanie zabiegów do odpowiedniego stopnia trudności lub innych parametrów określonych w katalogu powinno być uzależnione między innymi - od ogólnego stanu obiektu, jego charakteru i wielkości, złożoności przewidywanych do wykonania zabiegów oraz przewidywanych nakładów pracochłonności.
2.5.1. Kwalifikacji dokonuje komisja w składzie: Kierownik Pracowni, Kierownik Zespołu oraz inspektor nadzoru lub upoważniony przedstawiciel inwestora.
Fakt przyjętej kwalifikacji musi być szczegółowo omówiony w zatwierdzonym przez inwestora protokole, ustalającym dane wyjściowe do kosztorysowania.
2.6. Zastosowanie współczynników zwiększających podanych pod poszczególnymi tablicami a nie posiadających szczegółowych kryterii, można wprowadzić do kosztorysowania po uprzednim zatwierdzeniu ich przez inwestora w protokole ustalającym dane wyjściowe do kosztorysowania.
3. Warunki obmiaru
3.1. Jednostki obmiaru dla poszczególnych zabiegów /operacji/ podane są w odpowiednich tablicach w katalogach.
3.2. Wielkość powierzchni na której dokonywany jest zabieg konserwatorski mierzy się:
- dla obiektów o charakterze płaszczyznowym powierzchnię najprostszej figury geometrycznej opisanej wg rzutu na powierzchniach poddawanych zabiegom /prostokąt, trójkąt, trapez, itd./. Dotyczy to również elementów /obiektów/ ażurowych /nie obejmuje Tablic 17 i 18/;
- dla obiektów przestrzennych powierzchnię najprostszej bryły geometrycznej opisanej na obiekcie /prostopadłościan, stożek, walec, kula, itp./ lub metodą składania tj. stosując najprostsze bryły geometryczne opisane po zewnętrznych konturach poszczególnych elementów obiektu.
3.3. W przypadkach konieczności zastosowania innych zasad obmiarowania w zależności od rodzaju i złożoności występujących obiektów - dopuszcza się możliwość ich wprowadzenia po uprzednim uzgodnieniu tych warunków z Zarządem P.K.Z. oraz zgłoszenie ich zamawiającemu /inwestorowi/.
4. Warunki specjalne
4.1. W przypadkach gdyby na tym samym obiekcie i dla tych samych powierzchni zachodziła konieczność powtórzenia tych samych zabiegów dwukrotnie lub więcej, fakt ten musi być szczegółowo omówiony i uzasadniony w zatwierdzonym przez inwestora protokole danych wyjściowych do kosztorysowania.
4.2. Normy czasowe za stosowanie drugich zabiegów /operacji/ należy liczyć ze współczynnikiem - 0,80, a trzecich i następnych - 0,70.
4.3. W przypadkach gdyby przy konserwacji danego obiektu zaistniały wyjątkowo sprzyjające okoliczności, które w poważnym stopniu spowodowałyby znaczne obniżenie nakładów robocizny w stosunku do nakładów przewidzianych w kosztorysie, wówczas na wniosek Kierownika Pracowni, Oddział może przy fakturowaniu tych prac udzielić zamawiającemu odpowiedniej bonifikaty /opustu/. Wysokość opustu należy ustalać po całkowitym wykonaniu zleconego zakresu prac w zależności od osiągniętych wyników ekonomicznych.
4.4. Dopuszcza się możliwość posługiwania się katalogami zakładowymi innych specjalizacji z zakresu działalności pionu naukowo-konserwatorskiego lub katalogów norm budowlano-konserwatorskich lecz tylko w przypadkach wykonywania czynności /operacji/ o procesie technologicznym odpowiadającym procesowi i warunkom wykonania określonym w danym katalogu zakładowym.
4.5. Przy pracach wykonywanych na rusztowaniach powyżej 5 i 10 m wysokości należy stosować następujące współczynniki:
- wewnątrz budynku na wysokości od 5 do 10 m - współczynnik 1,05
- wewnątrz budynku na wysokości powyżej 10 m - współczynnik 1,15
4.5.1.
- na zewnątrz budynku przy wysokości od 5 do 10 m
- współczynnik 1,15
- na zewnątrz budynku przy wysokości od 10 do 20 m
- współczynnik 1,20
- na zewnątrz budynku przy wysokości powyżej 20 m
- współczynnik 1,30
4.6. Przy pracach wykonywanych nad głową
- współczynnik 2,00
4.6.1. Przy pracach na sklepieniach sferycznych, skośnych, lunetach, fasetach
- współczynnik 1,50
4.7. Przy konserwacji obiektów metalowych archeologicznych pochodzących bezpośrednio z wykopalisk należy stosować
współczynnik 2,00
4.8. W przypadkach wykonywania prac nie mających odzwierciedlenia w obowiązującym katalogu lub innych katalogach zakładowych normy czasowe należy ustalać wg zasad technicznego normowania pracy, literatury technicznej o charakterze kalkulacyjnym lub w oparciu o własne doświadczenia zawodowe.
4.9. Ustalenia nakładów kosztowych w złotówkach należy dokonywać w oparciu o określone niniejszym katalogiem zasady oraz wyliczoną stawkę sprzedażną zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami stosowanymi w PKZ.
4.10. Normy czasowe określone w katalogu podane zostały w setnych godziny.
Tablica 1.
Opis katalogu
Wstępne badania i dokumentacja
Uwagi:
a) Kryteria przy kwalifikacji do odpowiedniego stopnia trudności
- "prosty" - gładkie płyty, proste naczynie, przedmioty o formach nieskomplikowanych, elementy wystroju architektonicznego o charakterze prostym lub średnio-złożonym;
- "trudny" - przedmioty jak wyżej lecz o powierzchni rzeźbionej, zdobionej lub złoconej, elementy wystroju architektonicznego o charakterze złożonym;
- "skomplikowany" - przedmioty i naczynia o formach skomplikowanych i powierzchniach rzeźbionych, zdobionych lub złoconych - elementy wystroju architektonicznego o charakterze bardzo złożonym.
b) Przy obiektach powtarzanych o jednakowych kształtach i rodzaju powierzchni do poz. 2 i 3 należy stosować następujące współczynniki:
od 5 do 10 sztuk - 0,75;
powyżej 10 sztuk - 0,50.
Tablica 2.
Mechaniczne oczyszczenie z zanieczyszczeń pochodzenia mineralnego lub organicznego
Tablica 3.
Mechaniczne usuwanie nawarstwień korozyjnych
Uwaga:
a) Opis czynności:
- wstępne usuwanie grubych warstw produktów korozji, ręczne zdejmowanie produktów korozji igłami, skrobakami itp. Kontrola rodzaju produktów korozji w trakcie odsłaniania kolejnych warstw.
Tablica 4.
Prace przygotowawcze do chemicznego usuwania nawarstwień korozyjnych
Uwaga:
a) Opis czynności:
- lokalizacja ognisk korozyjnych na obiekcie, przygotowanie zestawu kompozycji środków chemicznych , mechaniczne usunięcie grubych nawarstwień korozji, przygotowanie past oczyszczających w przypadku konserwacji obiektów "in situ".
Tablica 5.
Usuwanie nawarstwień korozyjnych metodą chemiczną
Uwaga:
a) Opis czynności:
- rozpuszczenie produktów korozji w chemicznych środkach aktywnych
- okresowa kontrola skuteczności działania inhibitora
- wspomagające zabiegi mechaniczne /szczotkowanie, odrywanie/
- zobojętnienie powierzchni oczyszczonego metalu
b) przy obiektach łączonych /trwale/ z innymi materiałami bądź metalami zabezpieczenie tych materiałów przed działaniem chemicznych środków aktywnych
Tablica 6.
Usuwanie nawarstwień korozyjnych metodą elektrolityczną
Tablica 7.
Chemiczne usuwanie związków szkodliwych i soli
Tablica 8.
Usuwanie lutowań lub innych wadliwych połączeń i zabezpieczeń
Tablica 9.
Stabilizacja procesów korozyjnych w obiektach o minimalnym stopniu zachowania rdzenia mechanicznego
Tablica 10.
Doprowadzenie obiektu do właściwego kształtu
Tablica 11.
Złączenie poszczególnych fragmentów obiektu /bez względu na rodzaj podłoża/
Tablica 12.
Przygotowanie materiału do uzupełnienia obiektu
Tablica 13.
Uzupełnienie kształtu obiektu tym samym materiałem /bez rekonstrukcji/
Tablica 14.
Uzupełnienie kształtu obiektu innym materiałem
Tablica 15.
Rekonstrukcja w metalu całości lub fragmentów
Tablica 16.
Wykonanie szkiców koncepcyjnych, rysunków i modeli do rekonstrukcji obiektów
Tablica 17.
Polerowanie metalu oraz innych materiałów /kość słoniowa, emalia, lakier, itp/
Uwaga:
a) Obmiar należy dokonywać w rozwinięciu wg rzeczywiście wykonanych powierzchni.
Tablica 18.
Punktowanie i uzupełnienie emalii wielobarwnej
Uwaga:
a) Obmiar należy dokonywać w rozwinięciu wg rzeczywiście wykonanych powierzchni.
Tablica 19.
Demontaż obiektów do konserwacji
Uwagi:
a)
- "obiekt mały" - powierzchnia w rzucie do 1 m2 lub 0,25 m.p. Waga do 5 kg;
- "obiekt średni" - powierzchnia w rzucie od 1 do 3 m2 lub o,25 do 1,00 m.p. Waga od 5 do 15 kg;
- "obiekt duży" - powyżej 3 do 5 m2 lub od 1 m.p. do 2 m.p. Waga powyżej 15 kg do 50 kg.
b) W przypadkach zastosowania innych technik niż rozkręcenie, roznitowanie, rozlutowanie lub demontaż obiektu poszczególnymi częściami do norm czasowych należy stosować współczynnik 1,40.
c) Przy demontażu obiektów powyżej 5 m2 lub 2 m.p. i wadze powyżej 50 kg - współczynnik 2,00.
d) Przy montażu obiektów do norm czasowych należy stosować współczynnik 1,50.
Tablica 20.
Suszenie oczyszczenie obiektów metalowych
Tablica 21.
Nanoszenie powłok konwersyjnych na oczyszczone powierzchnie obiektów żelaznych
Tablica 22.
Nanoszenie barwnych powłok zabezpieczających
Uwaga:
a) Zakres czynności:
- odłuszczenie powierzchni, dobranie odpowiedniej powłoki /spoiwo i pigment/, naniesienie powłoki oraz jej szlifowanie.
Tablica 23.
Antykorozyjne zabezpieczenie powierzchni oczyszczonych obiektów poprzez nanoszenie powłok ochronnych